Verscheen vandaag in Nieuwsbrief van de Federaal Bureau voor consumentenbescherming en voedselveiligheid & nbsp; een bijdrage die volgens mij vrij gedenkwaardig is .. . zie de originele tekst hieronder.

Eigenlijk staat het in de LMIV en in de Verordening inzake voedingssupplementen regelt precies hoe een stof moet worden aangewezen. Zie ook onze info-pagina: & nbsp; https://www.energyvital.de/vit-min-erlaubte-stoffe

Er bestaat niet zoiets als "vitamine C" of "ijzer", maar elke vitamine of mineraal moet in chemische vorm aan een voedingssupplement worden toegevoegd, voorbeeld stelt het lichaam in staat om de stof op te nemen. Er zijn goede en minder goede verbindingen, zowel wat betreft opname als tolerantie in het maagdarmkanaal.
Zie ook onze blogpost: De kwaliteit van voedingssupplementen .

Vaak is er een directe kosten-batenverhouding: dure ingrediënten worden zeer goed opgenomen, goedkope ingrediënten worden slecht opgenomen of veroorzaken misselijkheid na inname.

Het is logisch dat fabrikanten hier graag "vals spelen", dwz liever "vitamine B12" in de lijst met ingrediënten schrijven als er alleen goedkope cyanocobalamine in zit. Of "vitamine C" in plaats van ascorbinezuur, aangezien men & nbsp; anders zou je moeten toegeven dat de goedkoopste chemische vorm van vitamine C wordt gebruikt in plaats van bijvoorbeeld hoogwaardige natuurlijke vitamine C uit acerola.

Voor mij als professional is het altijd spannend en vermakelijk als ik onderzoek van welke zeer dure voedingssupplementen die bijzonder populair zijn bij klanten, gemaakt zijn. & nbsp; Velen zullen dit weten uit tijdschriften, tips van vrienden of koffiereizen: volledig te dure producten, waarbij de lijst met ingrediënten (indien aanwezig) alleen bijv. Vitamine C en vitamine B12 bevat in plaats van de eigenlijke namen.

Ik heb deze praktijk tot nu toe als frauduleus geclassificeerd. Helaas leert het federale bureau me nu een betere ... (of erger ...)

In mijn winkel kunnen klanten er zeker van zijn dat de ingrediëntenlijsten 1. zo volledig mogelijk zijn en 2. Ik vermijd deze vertroebeling zoveel mogelijk!

Bijlage

Gepubliceerd in de Journal of Consumer Protection and Food Safety

J Consum Prot Food Saf (2019). https://doi.org/10.1007/ s00003-019-01252-2
https://link.springer.com/article/10.1007/s00003-019-01252-2

Verklaring van de werkgroep van deskundigen op het gebied van voedingschemicaliën van de federale staten en het Federaal Bureau voor consumentenbescherming en voedselveiligheid (ALS)

Op basis van § 8 nr. 6 van het reglement van orde stelt de werkgroep voedsel chemische experts van de federale staten en het federale bureau voor consumentenbescherming en voedselveiligheid (ALS) publiceren de 113e bijeenkomst van 8 - 10 april 2019 in Hamburg, goedgekeurd technisch advies:

Advies nr. 2019/18:

Beschrijving van vitamines

Feiten / vraag:

Volgens artikel 18, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1169/2011 (LMIV), moeten de ingrediënten van een levensmiddel worden gespecificeerd in de lijst van ingrediënten met hun speciale aanduiding volgens art. 17 Paragraaf 1 LMIV.

Is aan deze vereiste voldaan door de term "vitamine [...]" te gebruiken?

Besluit :

Volgens Art. 17, Paragraaf 1 van Verordening (EU) Nr. 1169/2011 (LMIV), is de" gebruikelijke omschrijving "de omschrijving van het levensmiddel als een wettelijk voorgeschreven omschrijving ontbreekt. Dit geldt voor vitamines die worden gebruikt als ingrediënt bij de productie van voedsel.

De werkgroep ziet de namen van vitamines in bijlage II van Verordening (EG) nr. 1925/2006 niet zoals wettelijk voorgeschreven , maar eerder als mogelijke namen.

De "gebruikelijke aanduiding" is een aanduiding volgens Art. 2, Paragraaf 2, Letter o) van de LMIV, die wordt gebruikt door consumenten in de lidstaat waar het levensmiddel wordt verkocht, wordt aanvaard als de naam van dat levensmiddel zonder dat verdere uitleg nodig is. De aanduiding "VITAMIN [...]" voldoet aan deze eis.

Desalniettemin is de specifieke naam van de vitamineverbinding natuurlijk ook een toelaatbare vermelding in de ingrediëntenlijst.

Deze verklaring (nr. 2019/18) vervangt verklaring nr. 2014/42.